• Jorn Tichelaar
  • Beursupdate
  • Geen reacties

Verbinding in een hybride wereld: het stille vraagstuk waar we niet omheen kunnen

Hybride werken is niet meer de uitzondering, het is het nieuwe normaal. Thuis, op kantoor, onderweg: werk gebeurt overal. Voor veel medewerkers levert dat vrijheid op. Flexibiliteit. Ruimte om werk beter af te stemmen op het leven.

Maar er is ook een keerzijde, eentje waar we het minder graag over hebben.

Steeds vaker klinkt het op de achtergrond: “Ik voel me minder onderdeel van het team.”
Of: “We zijn collega’s, maar het voelt afstandelijk.”
En soms: “Ik weet eigenlijk niet meer precies waar we als organisatie voor staan.”

Wat hier gebeurt, is iets fundamenteels: de cultuur, ooit gevoed door dagelijkse interactie, verdwijnt langzaam naar de achtergrond. Niet door onwil, maar simpelweg omdat spontane ontmoetingen, informele gesprekken en gedeelde rituelen zijn uitgehold.

HCE_verbinding_foto

Cultuur vraagt om aanwezigheid

Organisatiecultuur ontstaat niet op papier. Het zit in kleine dingen: een blik bij het koffieapparaat, een grap in de gang, een onverwacht goed gesprek na een meeting. Als die momenten verdwijnen, verliest de cultuur haar draagvlak. En met haar ook de betrokkenheid van mensen.

Niet in één klap. Maar langzaam, geruisloos. En vaak te laat zichtbaar.

Wat nu?

De reflex is vaak: ‘dan doen we een inspiratiesessie, een borrel of een teamdag’. Prima initiatieven, zolang ze onderdeel zijn van iets groters. Want cultuurherstel vraagt om iets fundamenteels: een herontwerp van hoe we verbinding vormgeven in het werk zelf.

  • Hoe check je écht in bij je team, als je elkaar vooral op schermen ziet?
  • Hoe zorg je dat gedeelde waarden niet vervagen, maar juist voelbaar blijven?
  • En hoe creëer je ruimte voor kwetsbaarheid, als alles strak gepland en digitaal verloopt?

Tijd voor eerlijkere gesprekken

Op de Human Capital expo willen we juist dit soort gesprekken voeren. Niet over ‘de nieuwe werkvormen’ in abstracte termen, maar over de concrete vraag: hoe bouwen we duurzame betrokkenheid in een wereld waarin mensen steeds minder fysiek bij elkaar zijn?

Want cultuur laat zich niet managen. Maar wel bewust vormgeven. Zeker als we elkaar daar scherp in houden.